فروزن شولدر یا بیماری شانه یخ زده!

فروزن شولدر یکی از درگیری پاتولوژیک و شایع برای مفصل شانه است که به کپسولیت چسبنده نیز معروف میباشد که همراه با درد پیش رونده و محدودیت در حرکت اکتیو و پسیو مفصل گلومروهومرال می باشد که در بسیاری از مواقع دیر و سخت تشخیص داده می شود و شیوع ان بین حدود سنین ۴۰ تا ۷۰ سال بیشتر می باشد که نخستین بار در سال ۱۸۷۲ میلادی شناخته شد با بررسی های پیشرفته تر و ارتروسکوپی های انجام گرفته با توجه به تغییرات التهابی مشاهده شده در کپسول مفصلی واژه ی کپسولیت چسبنده به این عارضه اطالق شد علل مختلفی برای این عارضه می تواند تاثیر گذار باشد اما به طور مشخص و دقیق نمی توان یک علت را مسبب این عارضه دانست.

از علل قابل ذکر:

• جنسیت زن
• افراد مبتلا به دیابت مالیتوس
• اختالالت تیروییدی
• مشکالت غدد ادرنال
• نارسایی های کاردیوپولمونار
• هایپرلیپیدمی
• همچنین ابتال به کرونا و شرایط تازه پاندمیک مثل قرنطینه تحرک کم تر افسردگی و استرس به دنبال شیوع بیماری
• درگیری ریوی و واکنش های سیستم ایمنی

همچنین فروزن شولدر ثانویه به دنبال: تروما شکستگی ها دررفتگی ها استیوارتریت تاندینوپاتی های روتاتور کاف کلسیفیک تاندونایتیس

برای تشخیص این عارضه

• به شرح حال دقیق
• بررسی شرایط بیمار
• MRI
• بررسی حرکات اکتیو و پسیو و معاینه ی کامل می باشد

این عارضه سه فاز دارد

۱) Freezing
شروع ناگهانی درد و روند کاهش حرکت

۲) Frozen
تداوم و افزایش تدریجی درد سختی و سفتی در حرکات اکتیو و پسیو و رنج حرکت

۳) Thawing
بهبود تدریجی حرکات و رفع سیمپتوم ها

دیگر یافته ها:

یافته های میکروسکوپیک با روش های ارتروسکوپی نشان دهنده ی ضخیم شدن و احتقان کپسول و با ظاهری ملتهب می باشد به صورت پارشیالی اطراف روتاتور اینتروال
کوراکوهومرال و میدل گلنوهومرال لیاگامنت ها
کپسول اسیب پذیر تعداد باالتری فیبروبالست ماست سل و تی سل دارد
این سینوویت شامل افزایش فاکتوهای رشد فیبروتیکی سایتوکاین های التهابی و اینترلوکین ها نیز می باشد

فروزن شولدر یک عارضه ی خود محدود شونده و خوش خیم است که در بسیاری از موارد پس از مدتی بهبود پیدا می کند اما در مواردی درد می تواند حتی تا سال ها نیز باقی بماند و حتی فعالیت روزمره ی بیمار را مختل بنماید.

درمان:

• دارو درمانی: مصرف ضد التهاب ها و مسکن ها و کورتیکواسرویید های خوراکی مثل متیل پردنیزولون
• فیزیوتراپی: اغلب بیشتر از ۶ جلسه
• ورزش درمانی
• تزریق استرویید: روشی تهاجمی و با ریسک ایجاد ارتریت سپتیک
• هیدرودیستنشن: از روش های نوین که تاثیر ان هنوز به صورت قطعی اثبات نشده اما پژوهش ها نتایج مثبتی را ذکر می کنند
• پروسیجر های جراحی: تحت بیهوشی یا بی حسی اندیکاسیون کمتری دارد و پس از حداقل ۳ الی ۶ ماه درمان غیر جراحی می تواند انجام شود
• روش های درمان با کمک ارتروسکوپی: (از جدیدترین درمان ها) که بهبودی ماندگارتری به نسبت بقیه ی روش ها دارد
• باز توانی و کار درمانی بعد از پروسیجرهای جراحی که به بهبود سریعتر افراد کمک می کند